Λίγα λόγια από καρδιάς... Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να μιλά με την τέχνη του... Όχι με λόγια περιττά. Με έργα. Με τη δουλειά του. Και δεν υπάρχει καλύτερο από το να μελετάς, να δουλεύεις, να βελτιώνεσαι, να προοδεύεις, να αποκτάς γνώσεις και να εξελίσσεσαι. Για μένα δεν υπάρχει πιο όμορφη στιγμή από αυτήν που βρίσκομαι στο studio και μελετώ, τραγουδώ, ηχογραφώ τραγούδια από την ελληνική μας παράδοση, τραγούδια Ελλήνων συνθετών, τραγούδια που μοσχοβολούν και πλημμυρίζουν από εικόνες... Βυζαντινούς ύμνους αλλά και τραγούδια σε γλώσσες που αγαπώ όπως ρώσικα, σέρβικα κ.α ...και παρέα με τους δασκάλους μου ανακαλύπτουμε στοιχεία καινούργια της ψυχής μου, της φωνής μου, των δυνατοτήτων μου. Κατά τη διάρκεια που βαδίζεις στο δρόμο της ανάπτυξης και της εξέλιξης των ικανοτήτων σου καλό είναι να σιωπάς και να μιλήσεις ξαφνικά με τη δουλειά σου. Δίχως περιττές κουβέντες. Όταν πιστεύεις στον εαυτόν σου και καταλαβαίνεις πως εξελίσσεσαι και βγάζεις προς τα έξω αυτό που είσαι και που μπορείς να γίνεις τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτε άλλο...μόνο να προχωράς...να δυναμώνεις τα πάντα μέσα σου και να κάνεις υπομονή. Και όσοι σε αμφισβήτησαν να θυμάσαι πως στο χέρι σου είναι να αναγνωρίσουν αυτό που είσαι, αυτό που έχεις μέσα σου και αυτό που κάνεις. Να είσαι άνθρωπος σεμνός, προσγειωμένος μα συνάμα να έχεις πρότυπα άξια και χαρισματικά. Να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου με ήθος και ισχυρή προσωπικότητα μα συνάμα να διατηρείς ένα ύφος χαμηλών τόνων. Να μη προκαλείς με τη συμπεριφορά και το λόγο σου αλλά να μην αρκεστείς ποτέ στη μετριότητα. Όταν σε σχολιάζουν αρνητικά χωρίς να αιτιολογούν αυτά που λένε για σένα τότε να θυμάσαι πως όσο υπάρχεις και αξίζεις θα προσπαθούν να σε μειώσουν χωρίς αποτέλεσμα. Αν σταματήσουν να σε "χτυπούν" τότε να ανησυχείς. Γιατί θα σημαίνει πως έχεις "σβήσει"... Δύναμη ψυχής & Θέληση είναι να πιστεύεις στον εαυτόν σου περισσότερο από ποτέ, όταν κανένας άλλος δεν πιστεύει σ' εσένα! Στη μέχρι τώρα πορεία μου στην ζωή και στην μουσική αντάμωσα με ανθρώπους, πολλούς... Ανθρώπους που θαύμαζα πριν τους γνωρίσω, ανθρώπους που μου προκάλεσαν ενθουσιασμό, που με εντυπωσίασαν με την ειλικρίνειά τους και την επαγγελματικότητά τους, το μεράκι και την φλόγα τους αλλά και ανθρώπους που αγάπησα για αυτό που νόμισα πως είναι... και στο τέλος ένιωσα πόσο κάλπικοι είναι, κάτι που μου προκάλεσε μεγάλη λύπη και απογοήτευση. Το "είναι" και το "φαίνεσθαι" πάντα θα μας προβληματίζουν σε πολλές περιπτώσεις... Αλλά δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε την παιδικότητά μας, την αθωότητά μας και το μεράκι μας.
Με αγάπη, Κυριακή Δερέμπεη Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015