Ο θάνατος εκείνων που αγαπώ και γενικότερα ο αποχωρισμός. Να μην μπορώ να τους αγγίξω, να μην μπορώ να ακούσω την φωνή τους, να μην μπορώ να τους μιλήσω. Αυτή είναι η μεγαλύτερη φοβία μου!
0 Comments
“Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ”,έχει πει ο Μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις. Τι είναι για εσένα η δόξα;
Πολύ σοφό και πάντα με έβρισκε σύμφωνη αυτή η φράση του Μάνου Χατζιδάκι. Χμ, δόξα! Ένας όρος πολύ αφηρημένος, που εμείς τον έχουμε φτιάξει στα μέτρα μας. Έτσι, εννοούμε με αυτόν τον όρο, τους προβολείς που πέφτουν επάνω μας και τους χιλιάδες στο πλήθος που ζητωκραυγάζουν το όνομα και τα τραγούδια μας και μας «θεοποιούν». Σωστα; Δεν με ενδιαφέρει εμένα αυτή η «δόξα». Μου είναι παντελώς αδιάφορη. Θεωρώ ότι αν παραδώσω το «είναι» μου στο βωμό της «δόξας», θα χάσω τα πολυτιμότερα κομμάτια του εαυτού μου, τα οποία την δεδομένη στιγμή με κρατούν σε ισορροπία. Και η έλλειψη ισορροπίας, πιστέψτε με, σε κάνει δυστυχισμένο! Το ψέμα και την «φτήνια». Δεν μπορώ να ανεχτώ να καταπατώνται οι έννοιες της αξιοπρέπειας και της ηθικής. Δεν ανέχομαι να ισοπεδώνονται όλα στο βωμό της δόξας και του χρήματος και να θεωρούν αυτή την κατάσταση ως τον «κανόνα» βάζοντας όλους μας στην ίδια «κατηγορία». Πιστεύω στην αξιοπρέπεια και στις αξίες, που δεν θα απαρνηθώ ποτέ, γιατί έτσι μεγάλωσα! Υπάρχουν «φθηνοί» άνθρωποι με «ακριβό» περιτύλιγμα. Αυτοί δεν μου κάνουν εμένα!
Το συναίσθημα κατά το πλείστον και αυτό δεν είναι και τόσο θετικό στοιχείο, τολμώ να πω. Χρειάζεται ισορροπία και μέτρο, γιατί όπου αρχίζει το συναίσθημα παύει η λογική!
«Aν είναι η αγάπη αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία θα βγω να το φωνάξω να το πω πως είμαι αμαρτωλή που σ` αγαπώ», στίχοι από ένα συγκλονιστικό τραγούδι σε μουσική Μιμή Πλέσσα που ερμήνευσε η μοναδική Τζένη Βάνου. Θεωρείς ότι υπάρχει περίπτωση να είναι η αγάπη αμαρτία ; Για ακόμη μια φορά, ένας στίχος διδάσκει και εκφράζει αληθειες. Δεν είναι αμαρτία η αγάπη, τουλάχιστον για μένα. Κι αν θεωρείται μια αγάπη, ένας έρωτας, μια σχέση αμαρτία και μια γυναίκα αμαρτωλή, επειδή ερωτεύτηκε και αγάπησε τον σωστό, για εκείνη, άνθρωπο, δεν πρέπει να φοβάται. Ούτε να ντρέπεται για όσα νιώθει. Το ίδιο ισχύει και για τον άνδρα αντίστοιχα. Ο έρωτας, η αγάπη είναι τα πιο όμορφα συναισθήματα που σου φορούν φτερά και σε καλωσορίζουν στον παράδεισό τους. Οποίος πει ότι είναι αμαρτία η αγάπη, τότε δεν αγάπησε ποτέ! Βέβαια μιλώ για αληθινή αγάπη. Γιατί υπάρχει και εκείνη του «συμφέροντος». Αυτή είναι πράγματι «αμαρτία», γιατί δεν είναι αγάπη, ούτε καν έρωτας! Δεν μου αρέσουν οι συνεντεύξεις που θέλουν να με παγιδεύσουν. Κάνω καμιά φορά πως δεν το καταλαβαίνω, αλλά πάντα αντιλαμβάνομαι τον δόλο. Επίσης δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις συγκρίσεις εφόσον θεωρώ ότι κάθε καλλιτέχνης και κάθε άνθρωπος έχει την δική του αξία, το δικό του ήθος. Επομένως μια διαδικασία σύγκρισης είναι άστοχη.
«Όταν πριν από χρόνια σκεφτόμουνα πώς θα είναι το πρώτο μου τραγούδι, έλεγα: θα έχει παραδοσιακές ρίζες, αλλά και σύγχρονη νότα, σύγχρονη ματιά, σύγχρονη αισθητική.»
;Η Κυριακή Δερέμπεη χαρακτηρίστηκε από πολύ νωρίς ως παιδί θαύμα λόγω των μουσικών της ικανοτήτων. Έχει συνυπάρξει μουσικά, από την ηλικία των δώδεκα ετών, με ονόματα όπως Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Μανώλης Μητσιάς, Πασχάλης Αρβανιτίδης, Γρηγόρης Βαλτινός, Βασίλης Λέκκας κ.α. Αγαπάει ιδιαίτερα την μουσική του «στρατηγού» της, όπως η ίδια αποκαλεί τον Σταμάτη Σπανουδάκη. Κι εκείνη σαν σωστός «φαντάρος» (όπως συνηθίζει να την φωνάζει ο κύριος Σπανουδάκης) εξακολουθεί και δουλεύει με σκοπό την τελειοποίηση της τέχνης της. Πρόσφατα, κατέθεσε πρόταση να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην eurovision. Μόλις στα δεκαεννέα της, ήταν η νεότερη, ηλικιακά, συμμετοχή. Πολύ φρέσκια, δυναμική, με θετική αύρα, μίλησε στο i Travel Poetry) Είναι για εμένα πολύ άσχημο, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, να υπάρχει μία κυριαρχία του χρήματος και της ύλης, η οποία καταπατά τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά. Δεν βλέπουμε πουθενά την αγάπη και δεν την νιώθουμε. Αντί να ψάχνουμε την αγάπη που βασίζεται στην ειλικρίνεια, έχουμε καταλήξει να ψάχνουμε ένα γερό πορτοφόλι - χορηγό για να εξυπηρετήσουμε τα γούστα μας και την ματαιοδοξία μας.
Θα μου πείτε... δεν σας λέω κάτι καινούργιο και ίσως να τα έχετε ακούσει όλα αυτά ξανά και να είναι χιλιοειπωμένα. Όμως αισθάνομαι πως πρέπει και εγώ με τη σειρά μου να εκφράσω την άποψη μου και να τη μοιραστώ μαζί σας όπως συνηθίζω και μου αρέσει να κάνω. Έχουμε αντικαταστήσει την φιλία, την αγάπη και τον έρωτα με τα χαρτονομίσματα και τα υλικά αγαθά τα οποία κυνηγάμε με μανία και τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να τα αποκτήσουμε. Και χρησιμοποιώ τις λέξεις «τρέχουμε», «αποκτήσουμε», «κυνηγάμε» γιατί αναφέρομαι γενικότερα σε εμάς τους ανθρώπους, ομως αυτό δεν σημαίνει ότι βαζω τον εαυτόν μου σε αυτή την «ομάδα» ή ότι ταυτίζομαι με την τακτική τους σε καμία περίπτωση. Θα μπορούσα να πω ότι «καταδικάζω» αυτές τις επιλογές, που για εκείνους αποτελούν η καθεμία ξεχωριστά «προσωπική επιλογή» και είναι αυτή που τους αξίζει και τους ταιριάζει, όσον αφορά την προσωπικότητά τους και το ήθος τους. Αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λεξη εν τελει... Γιατί πολύ απλά είμαι και εγώ ένας άνθρωπος, αρα δεν είμαι σε θέση να κρίνω, να κατακρίνω και να «καταδικάσω» κανέναν. Απλούστατα, μου έρχονται σκόρπιες εικόνες τις οποίες έχω δει σε διάφορες φάσεις της ζωής μου και με έκαναν να διαμορφώσω μία συγκεκριμένη άποψη επί του θέματος. Έτσι, θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες των εορτών που έρχονται, λόγω του ότι υπάρχει μία πλεονεξία και ένας Υπερκαταναλωτισμός και μια μανία των ανθρώπων να δείξουν ότι ανήκουν στην «υψηλή κοινωνία» της ματαιοδοξίας, κάνοντας πανάκριβα δώρα σε φίλους, φορώντας πανάκριβες τουαλέτες σε ρεβεγιόν κτλ Για εμένα δεν υπάρχει «υψηλή» και «χαμηλή» κοινωνία βέβαια. Δεν πιστεύω στις κοινωνικές διαφορές οπως εγώ το καταλαβαίνω και στο ότι πρέπει να υπάρχει μια ταμπέλα σε κάθε Άνθρωπο. «Αυτός είναι πλούσιος άρα είναι κακός» και «αυτός είναι φτωχός άρα είναι καλός». Δεν υπάρχει κανένας κανόνας σε αυτά τα ζητήματα. Δεν έχω στο μυαλό μου να στοχοποιήσω κάποιο συγκεκριμένο άτομο ή ομάδα ανθρώπων. Θα ήταν εντελώς άκυρη και λανθασμένη η τοποθέτηση μου εάν προερχόταν από προσωπική μου «εμμονή». Θα ήταν ρατσισμος! Στόχος μου δεν είναι να «καταδικάσω» ή να στοχοποιήσω κανέναν... Σημασία και αξία έχει ο λόγος μας να ωφελεί τους άλλους, αν αυτό είναι δυνατόν. Και σίγουρα η στοχοποίηση δεν ωφελεί, ούτε τον αναγνώστη, αλλά ούτε εκείνον που εκφράζει την άποψή του με σκοπό να ρίξει τα βέλη του σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, για να εξυπηρετήσει τον εγωισμό του. Θεωρώ εν κατακλείδι ότι το δίκιο μας γίνεται άδικο, όταν πίσω από αυτό που λέμε, κρύβουμε αυτό που πραγματικά σκεφτόμαστε. Η ευθύτητα και ειλικρίνεια είναι οι αρετές. Ο ρατσισμός ομως δεν είναι! Απλα ..ξέρετε, μας έκαναν προβάλλοντας τα πρότυπα που κυριαρχούν παγκοσμίως, να θέλουμε να μοιάσουμε στην Μπάρμπι (ή στην Angelina Jolie) και να ακολουθούμε την τελευταία τάση της μόδας σε κάθε περίπτωση. Εάν δεν το κάνουμε ...είμαστε «ντεμοντέ» και «ξεπερασμένες»... Φέτος για παράδειγμα πρέπει να φοράμε μόνο λεοπάρ και animal print ρούχα, αλλιώς δεν θα είμαστε «fashion icon»... Πρέπει τα παπούτσια μας να είναι καποιας γνωστής εταιρείας και πανάκριβα, αλλιώς δεν είμαστε «γκλάμουρ»... Δεν είναι καθόλου κακό να είσαι πλούσιος και ευκατάστατος και να έχεις όλα τα αγαθά του θεού που έχεις ανάγκη και ίσως και περισσότερα. Είναι πολύ όμορφο όταν αυτά τα αποκτάς με την προσωπική σου δουλειά και με τον αγώνα σου δηλαδή με τον ιδρώτα σου και το «αίμα της ψυχής σου». Όμως τα πλούτη σου και η κοινωνική σου θέση να ανήκουν σε σένα και όχι σε κάποιον άλλον και απλά να τα απολαμβάνεις εσύ και να λες από μέσα σου ... «εις υγείαν του κορόιδου» Πιστέψτε με, στις δύσκολες ημέρες που ζούμε δίπλα μας υπάρχουν παιδιά που πεινάνε και που δεν έχουν ρούχα να φορέσουν και έτσι κρυώνουν και παγώνουν, μέσα στο κρύο και το αγιάζι και υπάρχουν και πολλά παιδιά που δεν έχουν, ούτε σπίτι ούτε γονείς. Τα παιδιά αυτά με μία μικρή συμβολή δική μας μπορούν να πετάξουν στα ουράνια από χαρά! Με μία μικρή προσφορά δική μας, ακόμα κι μ’ ένα πηγαίο χαμόγελο μας... Βλέπουμε κάποια βίντεο με παιδιά, τα οποία βρίσκονται στην απόλυτη εξαθλίωση, σε άλλες χώρες του κόσμου και περπατούν γυμνά και ξυπόλητα. Βλέπουμε βίντεο παιδιών , από τριτοκοσμικές χώρες, τα οποία παρουσιάζουν μία αλληλεγγύη , την οποία αποδεικνύουν το ένα παιδί στο άλλο, την στιγμή που δεν έχουν να φάνε. Μια πρωτόγνωρη για εμάς αλληλεγγύη εκφράζουν αυτά τα μικρά παιδιά , τα οποία προτιμούν να στερηθούν την λιγοστή σούπα που τους έχει απομείνει , για να προσφέρουν στο διπλανό παιδάκι και στο αδερφάκι τους. Τα μάτια τους γεμάτα αγάπη και πρόθυμα να προσφέρουν. Ξέρετε πόση δύναμη σου δίνει το πνεύμα της προσφορας; Βλέπουμε αγαπητοί μου φίλοι αυτά τα βίντεο και τα αναδημοσιεύουμε, όμως εγώ αναρωτιέμαι... πόσοι από εμας έχουμε καταλάβει τα βαθύτατα νοηματα των μηνυμάτων που διαπερνώνται μέσα από αυτά τα βίντεο...; και πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε το ίδιο για τον συνάνθρωπο μας; Και μας δείχνει περιχαρης... η «τάδε» φίλη μας και ο «τάδε» φίλος μας, μέσα από φωτογραφίες, στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ότι παρευρέθηκε σε «γκλάμουρ ρεβεγιόν» και σε «μεγάλη επίδειξη μόδας» και βάζει και ένα περιτύλιγμα από δίπλα... τον τίτλο «για καλό σκοπό». Θα ήθελα απλά να σας ρωτήσω , από πότε τα ασημένια και χρυσά φορέματα και η πόζα που θυμίζει Hollywood με το πόδι έξω από το φόρεμα, όσον αφορά τις γυναίκες, ή η προβολή διαφόρων σημείων του σωματος, ταιριάζει σε έναν φιλανθρωπικό σκοπό...; Έχω κουραστεί να το βλέπω... Και σίγουρα δεν είμαστε στο Λος Άντζελες ή στο Λας Βέγκας, ούτε στο Παρίσι... Ναι, μου αρέσουν κι εμένα και μπορεί να τα φορέσω κι εγώ , δε λέω... αλλά όχι με την λεζάντα «για καλο σκοπό», είναι καπως αντιφατικό. Δεν νομιζετε; Δεν αμφισβητώ ότι μπορεί κάποιες από αυτές οι προσπάθειες να γίνονται πράγματι «για καλό σκοπό» και έτσι να ωφελούνται και οι δύο πλευρές... δηλαδή ο επιχειρηματίας ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτός που στήνει αυτήν την «γιορτή», αλλά και ο οργανισμός που θα λάβει μέρος των εσόδων προς ωφέλεια ανθρώπων που χρειάζονται υποστήριξη. Το γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει γεμίσει από απατεώνες και δεν είναι λίγες οι φορές που μας έχουν προβάλει διοργανώσεις ως φιλανθρωπικές και τελικά έβαζαν όλα τα χρήματα στην τσέπη τους, δεν πρέπει να μας κάνει να φοβόμαστε και να βάζουμε όλους τους ανθρώπους και όλες τις προσπάθειες σε ένα «τσουβάλι». Δεν είναι λίγες οι φορές, που έχω ακούσει από άτομα τα οποία την έχουν «ψωνίσει» στην κυριολεξία... ότι θεωρούν «μπανάλ» την λαϊκή μουσική και να επιβάλλουν τα δικά τους μουσικά ακούσματα, τα οποία είναι «εκλεπτυσμένα» και ταιριάζουν στην «υψηλή» τους κοινωνική επιφάνεια. Δηλαδή εμείς που ακούμε τα παλιά καλά ρεμπέτικα τραγούδια είμαστε «κατώτεροι κοινωνικά» για εκείνους... Δεν είμαστε «κυριλέ»... Το πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν μόλις χθες. Σε μία επίσκεψη μου σε κάποιο φιλικό σπίτι... Έλληνες είμαστε, την μουσική μας απολαμβάνουμε και με αυτήν διασκεδάζουμε! Καλύτερα να σκεφτούμε την ζωή από μία διαφορετική όψη θα ελεγα βέβαια. Άλλοι λένε πως «δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοι , αλλά υπάρχουν και κακοί.» κι άλλοι με την διαφορετική τους ματιά υποστηρίζουν ότι «δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί, αλλά υπάρχουν και πολλοι καλοί». Είναι σαν αυτό που λέμε ότι... πώς βλέπει ο καθένας το ποτήρι με το νερό. Μισοάδειο; Ή μισογεμάτο; Επίσης, περπατάτε στον δρόμο και συναντάτε άστεγους ανθρώπους. Κρατάτε στα χέρια σας ολα τα καλά του Θεού και έχετε στο πορτοφόλι σας πολλά χρήματα καποιοι. Και όμως δεν κάνετε καμιά κίνηση να δώσετε από το υστέρημά σας, από το περίσσευμα σας, από όσα έχετε και μπορείτε να αποκτησετε ξανά. Δεν μιλώ για όλους, μιλώ για συγκεκριμένους. Είμαι περήφανη για τους ανθρώπους, που δεν έχουν καμία οικονομική άνεση και αγωνίζονται καθημερινά για να τα βγάλουν πέρα και όμως όταν συναντούν ένα άστεγο άνθρωπο, κάνουν την κίνηση και προσφέρουν σε αυτόν από το υστέρημά τους. Τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων, μας βάζουν τα «γυαλιά» και μας διδάσκουν, πώς μπορούμε να γίνουμε κι εμείς, έχοντας τους πρότυπα, καλύτεροι άνθρωποι. Αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων, πρέπει να έχουμε ως πρότυπο και σημείο αναφοράς στην ζωή μας και όχι εκείνα τα πρότυπα των «γκαλά», της «φιέστας»... Είμαι ένας άνθρωπος και εγώ. Με χίλια λάθη και οι ατέλειες που αναγνωρίζω και κανω τον αγώνα μου κι εγώ για αυτες και σίγουρα δεν θέλω να τις αποκρύψω. Δεν μιλώ σαν να είμαι το «τέλειο» και το «πρότυπο», όμως τουλάχιστον, έτσι πιστεύω και ελπίζω να το καταλαβαίνω σωστά, ότι μπορώ να έχω μία σωστή κρίση για το τι είναι ορθό και ωφέλιμο σαν συμπεριφορά και στάση ζωής. Σίγουρα ως ένα άτομο που ανήκει στη νεολαία αυτής της γενιάς στην οποία ανήκω, ακολουθώ την «μόδα», προσεχω όσο μπορώ την εικόνα μου γιατί ίσως έτσι είναι η γυναικεία φύση. Οι γυναίκες κρύβουμε μία ματαιοδοξία, την οποία εκφράζουμε και φανερώνουμε μέσα από την προσπάθεια μας να τελειοποιήσουμε την εξωτερική μας εμφάνιση. Και εγώ δεν θεωρώ ότι αυτό είναι κακό οταν γίνεται με μετρο και υγεια, διότι δεν υπάρχει λένε «άσχημη γυναίκα» αλλά «γυναίκα που δεν έχει τη δυνατότητα να περιποιηθεί τον εαυτό της». Μην ξεχνάτε όμως ότι μία γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά! Μπορεί να δεις μία πολύ όμορφη γυναίκα, αλλά μέσα της να μην έχει καμιά ομορφιά και αντίστροφα μία πολύ απεριποίητη γυναίκα, να κρύβει μέσα στην ψυχή της, ένα τεράστιο θησαυρό. Οι ανθρώπινες αξίες και η αξιοπρέπεια που διακατέχει μία γυναίκα, την κάνουν να ξεχωρίζει και την ονομάζουν «Κυρία». Τολμώ να πω ότι ποτέ δεν ένιωσα να με ελκύουν τα ξενόφερτα που μας έχουν επιβάλει και όλα όσα συνηθίζονται την σήμερον ημέρα. Έφεραν τα «Halloween» και γιορτάζουν σαν τρελοί. Και να γιόρταζαν μόνο τα παιδιά θα έλεγα πάλι καλά, ας είναι... αλλά βλέπουμε και τους μεγάλους να ξεπροβάλλουν με τις κολοκύθες και τις αράχνες και να σκάνε τα πυροτεχνήματα σα να γίνεται κανένας γάμος... Και μετά η «Black Friday», που μας έχει ρημάξει με τις διαφημίσεις στα διάφορα μέσα. Νομίζουν ότι όλα εκείνη την ημέρα είναι τζάμπα και όμως δεν είναι!! Δε μου αρέσει να εφησυχάζω. Θέλω να είμαι ένας ενεργός πολίτης, που παίρνει δράση και έχει φωνή και μπορεί να μιλήσει για τα διάφορα κοινωνικά ζητήματα που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση ως χώρα και γενικότερα την ανθρωπότητα. Με τον δικό μου απλό και κατανοητό τρόπο, δίχως να είμαι «ειδικός» σε κανένα από όλα αυτά τα ζητήματα τα οποία αναφερω. Ακούμε συνεχώς για δολοφονίες απάνθρωπες και για εγκλήματα τραγικά. Ποιος άραγε μας έφερε σε αυτή την κατάσταση; Η έλλειψη παιδείας από τα σπίτια σαφώς. Όταν είσαι γονιός και βλέπεις μία παραβατική συμπεριφορά από το παιδί σου και το ενθαρρύνεις τότε δεν είσαι σωστός γονιός. Όταν είσαι γονιός πρέπει να λες στο παιδί σου ότι δεν πρέπει να χτυπάει κανένα παιδάκι και ούτε να το προσβάλει. Πρέπει να λες στο παιδί σου ότι όλα τα παιδιά είναι ίδια ανεξάρτητα από την θρησκεία τους και από την οικονομική τους κατάσταση. Ένας γονιός πρέπει να ενημερώνει το παιδί του, ότι όλα τα παιδιά είναι ίδια ανεξάρτητα από το χρώμα τους και την καταγωγή τους. Και όταν στην τάξη υπάρχει κάποιο παιδί που είναι περισσότερο θηλυπρεπές ή περισσότερο ανδροπρεπές πρέπει γονιός να πει στο παιδί του ότι έτσι γεννήθηκε και δεν «πρόβλημα της φύσης». Κάποτε στην Α’ ή Β’ δημοτικού, θυμάμαι πολύ έντονα, είχα εκφράσει την άποψή μου στην διευθύντρια του σχολείου, λέγοντάς της ότι «κάθε παιδί έχει τη δική του αξία και δεν πρέπει να το στοχοποιούμε» με αφορμή ένα συμβάν και το ποίημα του Βάρναλη που διάβαζα, τους «Μοιραίους» Κανένα παιδί δεν είναι «κατώτερου θεού» και πολύ σοφά είχα διαβάσει κάποτε ότι «όλα τα παιδιά είναι ίδια και όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά». Όμως όλα τα παιδιά είναι ίσα όσον αφορά τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση και στην τροφή, στην φιλια και στην αγάπη, στην αποδοχή σεβασμού και στην ΖΩΗ! Πόσες φορές δέχτηκαν ρατσιστικές επιθέσεις παιδιά από παιδιά , είτε γιατί έχουν καταγωγή από κάποια άλλη χώρα, είτε γιατί πιστεύουν σε άλλη θρησκεία, είτε γιατί είναι gay/τρανς ή οτιδήποτε άλλο. Και αυτό ξεκινάει μέσα από το σπίτι του παιδιού και συγκεκριμένα από τους γονείς του κυρίως αυτό το παιδί, ακούει τις συζητήσεις των γονέων του με τους διάφορους άλλους συγγενείς και φίλους τους και έτσι μαθαίνει το παιδί να έχει μίσος και αποστροφή από όλους αυτούς ανθρώπους που είναι απλά «διαφορετικοί» από αυτούς. Σας γράφω αυτές τις γραμμές εγώ, που έχω πέσει θύμα «bullyin στο σχολείο χωρις να έχω προκαλέσει απλά και μόνο για το διαφορετικό μου μουσικό ρεπερτόριο... και από την πλευρά μου έχω ξεκινήσει τη συγγραφή βιβλίων που αφορούν κοινωνικά θέματα όπως ο βούρκος των ναρκωτικών στον οποιο οδηγούνται τα παιδιά όλο και περισσοτερο, το AIDS το οποίο είναι άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο , στο οποίο για να αναφερθούμε θέλουμε τόμους ολόκληρους, τον φυλετικό ρατσισμό, την τρανσφοβία που εκδηλώνεται καθημερινά κ.α θέματα Ίσως αυτό το κείμενο μου και το γεγονός ότι εκφράζω την άποψή μου για όλα αυτά τα ζητήματα , προκαλέσει θετικές αλλά και αρνητικές εντυπώσεις και ίσως κάποιοι να με «καταδικάσουν» για τις θέσεις μου. Πριν όμως δείτε την έκφραση μου αρνητικά , σκεφτείτε ότι μιλάω για την έλλειψη ανθρωπιάς και αυτοσεβασμού. Και για να σεβαστείς την επιλογή του άλλου, πρέπει πρώτα να σέβεσαι τον εαυτό σου. Ζούμε στο 2018 και είναι πολύ διαφορετικές οι εποχές, για να έχουμε ξεπερασμενες αντιλήψεις και να κάνουμε bullying στο διπλανό μας, ειτε γιατί είναι χοντρός , είτε γιατί είναι κοντός, είτε γιατί έχει κάποια ιδιομορφία στο πρόσωπο του κτλ Ο «κοινωνικός αποκλεισμός», είναι το σύνηθες φαινόμενο, όσον αφορά τις συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων και ακόμα και στον δικό μου χώρο, αυτόν που κυμαίνομαι εγώ, σίγουρα ένας καλλιτέχνης με περίσσεια κιλά δεν θα έχει τις ίδιες ευκαιρίες, με έναν καλλιτέχνη που έχει τις σωστές αναλογίες. Πρόσφατα ακούσαμε για τη δολοφονία μιας κοπέλας από την Ρόδο, την οποία την βίασαν και την σκότωσαν. Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις, παρόμοιες περιπτώσεις με άγριες δολοφονίες πάθους. Δεν σας βάζει σε σκέψεις, η κατεύθυνση που έχει πάρει η κοινωνία μας; Πόσες μάνες, πόσοι πατεράδες ακόμα θα θρηνήσουν τα παιδιά τους, τα μονάκριβα βλαστάρια τους, εξαιτίας της έλλειψης παιδείας και διαπαιδαγώγησης των κανακαρηδων των άλλων μανάδων; Γιατί κάποιοι γονείς, «έθρεφαν» τους εκκολαπτόμενος φονιάδες στην αγκαλιά τους και έπειτα βγήκαν, να σπείρουν το κακό στην κοινωνία... Έγινε βίαιος κάποιος άντρας, γιατί είδε τη βία από το σπίτι του και έτσι την υιοθέτησε. Δέχθηκε ξυλοδαρμό κάποιος άλλος άντρας από τον πατέρα του σε μικρότερη ηλικία και έτσι νιώθει την ανάγκη να εκφράζει αυτή την βιαιότητα, επάνω στα κορμιά αβοήθητων γυναικών. Βιαζουν τις κοπέλες, σεξουαλικά κτήνη ασυγκράτητα... αφού δεν τους έμαθαν από νωρίς την ομορφιά του έρωτα και έτσι τον χυδαιοποίησαν στο νου τους. Με το παραπάνω κείμενο, προσπάθησα να σας βάλω σε σκέψεις , επάνω στα ζητήματα τα οποία εμένα προσωπικά με απασχολούν και με προβληματίζουν. Σε καμία περίπτωση δεν φανατίζομαι σε οτιδήποτε και ούτε πηγαίνω στο άλλο άκρο, επουδενί. Άλλωστε ο φανατισμός, είναι άλλο ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο έχει καταστρέψει την κοινωνία μας. Σε όλα πρέπει να υπάρχει υγεία, μετρο και αρμονία. Ειδάλλως η κοινωνία καταντάει μια «ανεξέλεγκτη ζούγκλα», γεμάτη από «θηρία» τα οποία δεν έχουν νοημοσύνη και δεν μπορούν να αντιληφθούν την εγκληματικη τους δράση. Σίγουρα σε κάποια σχόλια , θα μιλήσετε σχετικά με την πολιτική και τους πολιτικούς , όμως απέφυγα να αναφέρω κάτι τέτοιο σε αυτό το κείμενο, διότι παλαιότερα έχω αναρτήσει άρθρο -αποκλειστικά- σχετικά με την πολιτική και νομίζω εκεί είπα την άποψη μου ξεκάθαρα και αναλυτικά. Και πιστεψτε με, δεν φταίει κανένας πολιτικός για το κτήνος που βγάζει από μέσα του ένας άνθρωπος, προβάλλοντας ρατσιστικά σχόλια και κάνοντας bullying στον διπλανό του με αφορμή τα περιττά του κιλά ή την διαφορετικοτητά του. Είναι υπέροχο, να είναι μία γυναίκα όμορφη, αλλά όχι να παρουσιάζει στοιχεία ναρκισσισμού. Είναι αποδεκτό να είναι κανείς πλούσιος, αλλά τα πλούτη του να τα έχει φτιάξει, με την προσωπική του δουλειά και αξία. Είναι καταπληκτικό να υπάρχει ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, όμως εκεί που αρχίζει η στέρηση της ελευθερίας του άλλου, σταματάει και η δική μας. Εκεί που γεννιέται ο εγωισμός και γίνεται κατάχρηση της ελευθερίας, πεθαίνει η υγεία και ο «άνθρωπος» μέσα μας. Συνεχίζω να πιστεύω, σε έναν ομορφότερο και καλύτερο κόσμο, με φως, με ρομαντισμό και αλληλεγγύη. Μα με αλήθεια πάνω από όλα! Κυριακή 7/12/2018 Με αφορμή δηλώσεις γυναίκων, των τελευταίων ημερών, που έλαβα γνώση απο τα διάφορα μέσα στα οποία αναπαράγονται οι δηλώσεις τους, στην Ελληνική τηλεόραση. Οι περιοχές και όλα τα παραδείγματα εντελως τυχαία, δίχως κανένα κίνητρο και διάθεση να προσβάλω οποιονδήποτε για αυτό και μπαίνουν σε εισαγωγικά . Όμως, καποιες δημόσιες δηλώσεις που υπέπεσαν στην αντίληψή μου, ήταν ακραίες και προκλητικές και προσβάλλουν το γυναικείο φύλο. Θα απευθυνθώ σε β’ πρόσωπο στο κείμενο, δίχως να σημαίνει ότι έχει αποδέκτη συγκεκριμένο πρόσωπο. Απλά για να γίνει πιο «άμεσο», αν χρησιμοποιώ την «σωστή» λεξή.
Την ευτυχία μην «ψάχνεις» να την βρεις στην ύλη. Όμορφα ρούχα, παπούτσια και ακριβά κοσμήματα. Πλούσιο σπιτι, με τα πιο ακριβά έπιπλα, χαλιά και διακοσμητικά χώρου... Μια βίλα να σε σκεπάζει και να νιώθεις «βασίλισσα» στο «παλάτι» σου. «Ακριβές» γνωριμίες με πλούσιους ανθρώπους και μπίζνες. Αψεγάδιαστο μακιγιαζ, σε μόνιμη βάση και «σικ» επιλογές στην καθημερινότητά σου, σε όλους τους τομείς. Ακριβά εστιατόρια και στο σπιτι διαλέγεις μόνο «ακριβά μαγειρικά μονοπάτια». «Επιδείξεις μόδας» και πολυκοσμία παντού. Σου αρέσει μόνο το «Κολωνάκι» και οι άλλες περιοχές για σένα είναι «μπανάλ». Ψαχνεις σύντροφο «χορηγό» για τα λούσα σου και μέσα σου κρύβεις έναν τεράστιο εγωισμό. Κι αν γίνεις μάνα (που είναι ευλογία)... τα παιδιά σου θέλεις να τα μεγαλώσεις με τις δικές σου «αρχές» να γίνουν «γκλάμουρ» και «ντίβες» σαν εσένα γιατί έτσι μεγαλώνει μια σωστή «κυρία» για «εσένα». «Ξέρεις» κάτι; Φορώντας όμορφα ρούχα, παπούτσια και ακριβά κοσμήματα, δεν γίνεσαι «όμορφος άνθρωπος» την ομορφιά την ψυχική πρέπει να την έχεις μέσα στην ψυχή σου και στο DNA σου. Δεν είναι ανάγκη τα ρούχα σου, να τα επιμελείται «μεγάλος» σχεδιαστής μόδας, μπορείς να αγοράσεις και ένα πιο φθηνό ρούχο και να είσαι πανέμορφη μέσα σε αυτό. Όμορφη είναι μία γυναίκα, που είναι αξιοπρεπής, που ξέρει να σέβεται τον εαυτό της, που μπορεί να αγαπάει ειλικρινά και που «δίνεται» ολοκληρωτικά ψυχικά στην οικογένειά της, χωρίς «υποσυνείδητες σκέψεις» και επιθυμίες για υλικά «ανταλλάγματα». Ένα πλούσιο σπίτι, με τα πιο ακριβά έπιπλα, χαλιά και διακοσμητικά χώρου, δεν σου εξασφαλίζει ότι θα ζήσεις ευτυχισμένη μέσα σε αυτό, γιατί συνήθως το «παλάτι» που σε «σκεπάζει» για να νιώθεις «βασίλισσα» μέσα σε αυτό, γίνεται «κόλαση» σου, αν δεν είσαι «άξια» ή έτοιμη για αυτά ή φορες τυχερή! Τυχερή δεν γίνεσαι έχοντας «ακριβές γνωριμίες» με πλούσιους ανθρώπους και κάνοντας business. Το αψεγάδιαστο μακιγιάζ σε μόνιμη βάση, δεν θα σε «μεταμορφώσε όπως θέλεις, γιατί η ευτυχία είναι το καλύτερο μακιγιάζ κι αν δεν είσαι ευτυχισμένη τότε δεν μπορεί να είσαι και όπως επιθυμείς εξωτερικά. Οι «σικ» επιλογές που κάνεις στην καθημερινότητα σου, όπως να ακούς την καθωσπρέπει μουσική που εσύ νομίζεις, δεν θα σε κάνουν ποτέ ευτυχισμένη κα να τραγουδήσεις από την ψυχή σου διασκεδάζοντας την ίσως «ανύπαρκτη» ευτυχία σου και τα «ακριβά εστιατόρια» που διαλέγεις και τα «ακριβά φαγητά» που διαλέγεις να μαγειρέψεις στο σπιτικό σου, δεν θα σε χορτάσουν ποτέ, γιατί η ψυχή σου θα είναι πάντα πεινασμένη. Διελεγεις να πηγαίνεις σε επιδείξεις μόδας και σου αρέσει η πολυκοσμία με «κυριλέ» άτομα, όμως πάντα θα νιώθεις μόνη. Σου αρέσει το «Κολωνάκι» και κάθε «παρόμοια» περιοχή και θεωρείς «μπανάλ» τις άλλες περιοχές, που ίσως να μην είναι τόσο πολυσύχναστες και «αριστοκρατικές», όμως κανείς δεν σου έμαθε ότι η ευτυχία βρίσκεται εκεί που βρίσκεται κάποιος άνθρωπος που αγαπάμε και πως ακόμα και μια καλύβα στο «τέρμα του θεού» μπορεί να σε υποδεχτεί με ευτυχία, όταν είσαι με άνθρωπο που αγαπάς. Και έψαχνες από μικρή «σύντροφο χορηγό» για τα «γούστα» σου και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο από το να εξυπηρετεί τις ανάγκες σου, όσον αφορά τα υλικά. Βαθιά μέσα σου μπορεί καν να μην ενδιαφέρεσαι για «εκείνον», σαν να είναι ένα άψυχο κορμί. Και αν γίνεις μάνα, τα παιδιά σου θα πρέπει να τα κάνεις «ντίβες» σαν εσένα, που να τους αρέσει μόνο ο «αστακός» και να θεωρούν «φτωχικό» οποιοδήποτε άλλο μενού που δεν περιέχει κάτι «κυριλέ». Καμιά «μικρή κοινωνία» του μικρόκοσμού σου, δεν θα σου μάθει όσα σου μαθαίνει το «σχολείο της ζωής» στο οποίο μπορείς να «σπουδάσεις» μόνο αν είσαι «αληθινός». Ειδάλλως θα μοιάζεις σαν «εκείνες» τις κοπέλες... που λένε «και ποια γυναίκα δεν έχει φάει χαστούκι;» και δέχονται έτσι την βία. Ακόμα κι εκεινες που λένε «και ποια γυναίκα δεν έχει κάνει πλαστικές;» και θεωρούν υγεία να προσπαθεί μια γυναίκα να μοιάσει στην Angelina Jolie... Θα μοιάζεις και με εκείνες που λένε «γιατί να δουλέψω; αφού έχω πλούσιο σύντροφο/σύζυγό». Η ύπαρξή σου, δεν θα αποκτήσει ενδιαφέρον και «οντότητα», όταν την προβάλλουν τα περιοδικά μέσα από τα «γκαλά». Ξέρεις, αξιόλογο είναι να προβάλουν την δουλειά σου όχι την κοσμική ή προσωπική σου ζωή... Ξέρεις...ή μάλλον ΔΕΝ ξέρεις... ότι έχει ενδιαφέρον όταν ζεις μέσα από τη ζωή σου! Και συνήθως η απουσία σου από την «ζωή» να προέρχεται απο αυτή τη ματαιοδοξία σου... Κυριακή Δερέμπεη 10/12/2018 Καταρχάς, θέλω να πω ότι είμαι ένας πολύ σύγχρονος και μοντέρνος άνθρωπος και καθόλου συντηρητική. Όπως και να έχει, είτε το εκφράζω μέσα από αυτο το κείμενο, είτε όχι νομίζω είναι αρκετά εμφανές αφού όλοι χαρακτηριζόμαστε από την «εικόνα» και την «δράση» μας και τις επιλογές μας.
Με αφορμή τον βιασμό και την δολοφονία της Ελένης από την Ρόδο έχουν γραφτεί πολλά κείμενα στο διαδίκτυο. Τα περισσότερα «καταδικάζουν» αυτήν την απάνθρωπη πράξη και φυσικά είμαι μία από εκείνους. Όμως δυστυχώς έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου ορισμένα σχόλια τα οποία γράφονται επώνυμα κι εμένα προσωπικά μου προσβάλλουν την αισθητική μου και όχι μόνο. Γράφουν λοιπόν, ότι «δεν ευθύνεται ο βιαστής που βιάζει, άλλα τα κορίτσια και οι γυναίκες που προκαλούν». Γράφουν επίσης ότι «φταίει το γεγονός ότι τα κορίτσια επιστρέφουν στο σπίτι μόνα τους τη νύχτα από τα μπαρ, ενώ θα έπρεπε να τα συνοδεύει ο σύντροφος τους». Τέλος με αισχρό λεξιλόγιο προσβάλλουν τα νεαρά κορίτσια για την ενδυμασία τους, η οποία είναι λένε κάπως «προκλητική». Πρώτα απ’ όλα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί χυδαίους χαρακτηρισμούς και να τους αποδίδει στα κορίτσια, που είναι παιδιά άλλων γονέων. Δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία, το γεγονός ότι επιστρέφουν στα σπίτια τους μόνα τους τα κορίτσια, αλλά σίγουρα δεν το κάνουν για να το παίξουν «πριγκίπισσες» , όπως έγραψε κάποιος στο facebook και το σχόλιό του έγινε Viral. Και σίγουρα δεν έχουν όλα τα κορίτσια «σύντροφο». Θα τις καταδικάσουμε και για αυτό; Κανένα ηθικό κορίτσι, που έχει σώας τας φρένας, δεν μπορεί να «προκαλέσει» τον βιασμό του και να προσκαλέσει τον βιαστή του κοντά του. Μην μπερδεύετε κάποιες άλλες περιπτώσεις γυναικών που έχετε συναντήσει και έχετε ακούσει κατά καιρούς και καθημερινά. Δεν μπαίνουν όλες οι γυναίκες στον ίδιο «σάκο». Πόσο αρρωστημένοι είστε όσοι υποστηρίζετε κάτι τέτοιο; «Ένα μικρό κορίτσι 12 χρονών, που ντύνεται προκλητικά, προκαλεί τον βιαστή του», έγραψε κάποιος. Λέτε να το έκανε επίτηδες το μικρό κορίτσι, που είναι 12 χρονών και είναι γεμάτο αθωότητα και όνειρα; Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με την «προκλητική» ενδυμασία, ιδιαίτερα σε αυτές τις ηλικίες των 12 ετών, που είναι τρυφερές και κανονικά θα έπρεπε να είναι γεμάτα αθωότητα. Σίγουρα μια μίνι φούστα δεν αφαιρεί την αθωότητά από το παιδί, αλλά ισως σε καποιους δίνει μία λανθασμένη εντύπωση, «βγαζει» κάτι διαφορετικό προς τα έξω. Σημασία έχει όμως, ποιο είναι αυτό το κορίτσι που το φοράει, διότι το μίνι μπορεί να είναι «σωστά» φορεμένο και να μην προκαλεί σε κάποιες κοπέλες και σε άλλες να «φωνάζει» και να προκαλεί. Το βασικό είναι, να παίρνουν τα ηνία οι γονείς από νωρίς και να προσέχουν τις ενδυματολογικές επιλογές των κοριτσιών τους και να μην μπαίνουν στη διαδικασία να τους αγοράσουν ρούχα τα οποία δεν ταιριάζουν με την ηλικία τους. Δηλαδή είναι κάπως αταίριαστο να βλέπεις ένα κορίτσι 12 χρονών επάνω σε ψιλοτάκουνες γόβες και αστραφτερά ρούχα που θυμίζουν ρεβεγιόν και δεν μπορούν καλά-καλά να περπατήσουν επάνω στα 15ποντα. Και συνήθως «κλέβουν» τον «εξοπλισμό» από την μαμά τους... Κι εμείς τα καναμε, χαιρόμασταν με αυτό, νιώθαμε «γυναίκες» αλλά δεν είναι και ότι πιο «ασφαλές» για την φρίκη της κοινωνίας μας. Σίγουρα, όσες από εμάς φορέσαμε τακούνια σε μικρότερες ηλικίες, τώρα που μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε πόσο «αστείες» φαινόμασταν και ποσο μωρά ήμασταν τελικά και θεωρούσαμε πως μεγαλώσαμε! Και ξαφνικά περνάς τα 20 και καταλαβαίνεις ότι ακόμα δε μεγάλωσες... Όμως, όλα αυτά πηγάζουν από την μεγάλη επιθυμία και ανυπομονησία των παιδιών να μεγαλώσουν, έχοντας πρότυπα τα μοντέλα και τα γενικότερα πρότυπα της τηλεόρασης, του περιοδικού και του ίνσταγκραμ. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορώ να «καταδικάσω» τα παιδιά, τα κορίτσια αυτά και να τα χαρακτηρίσω όπως τα χαρακτηρίζουν ορισμένοι ανεγκέφαλοι εδώ μέσα. Έχουν μεγάλη ευθύνη τα social media, αλλά και οι γονείς, που δεν ελέγχουν τα ανήλικα παιδιά τους, διαδικτυακά. Είναι βαριά κουβέντα, να χαρακτηρίσεις «ανήθικη» μια κοπέλα και μία γενιά , που όλα τα παιδιά παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους. Και σίγουρα οι χαρακτηρισμοί, έχουν εμπλουτιστεί και δυστυχώς γίνονται όλο και πιο χυδαίοι, εναντίον των κοριτσιών της νέας γενιάς. Δεν ξέρετε την ψυχολογία αυτών των κοριτσιών και αν σέβονται ή δεν σέβονται τον εαυτό τους. Κανένα κορίτσι από την γέννηςή του δεν διάλεξε την «ανηθικότητα». Και εάν εσείς «ανηθικότητα» θεωρείτε το να είναι η φούστα πάνω από το γόνατο , τότε πραγματικά το πρόβλημα δεν το έχουν τα κορίτσια, αλλά εσείς. Εντάξει... Σίγουρα υπάρχει και το άλλο άκρο και ουκ ολίγες φορές έχω δει φωτογραφίες αναρτημένες στο ίνσταγκραμ, με πολύ προκλητικό ντύσιμο, από νεαρές κορασίδες , το οποίο πραγματικά «βγάζει μάτι» και για να πω την αλήθεια είναι και κάπως «αντιαισθητικό» διότι εντάξει, να φοράς ένα φόρεμα το οποίο αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματός σου, με ωραίο τρόπο, να το καταλάβω... Αλλά όταν μιλάμε για την απόλυτη «γύμνια» τότε σίγουρα δε μιλάμε για ντύσιμο αλλά και για γδύσιμο. Και δεν μιλώ για τις φωτογραφίες με τα μαγιό, που είναι πια συνηθισμένο το φαινόμενο... να «αναρτά» το κάθε κορίτσι τις διακοπές του, στο διαδίκτυο. Και καλά κάνουν, αυτή είναι η εποχή, η τάση... εμείς θα την αλλάξουμε; Η ομορφιά θεωρώ, πως είναι για να αναδεικνύεται και σίγουρα μπορείς να αναδειξεις την ομορφιά σου μέσα από ένα μάξι ή μίντι φόρεμα, μέσα από ένα ταιριαστό με σένα κουστούμι, μέσα από ένα όμορφο παντελόνι, ακόμα και μέσα από ένα κομψό σορτς ή μια μίνι φούστα. Και ναι, ακόμα και μέσα από ένα «σωστό» μαγιό που δεν βγαζει την απόλυτη «γύμνια». Χμμ...Και αυτό κάπως περίεργο δεν είναι; να αισθάνεσαι άνετα και να μην σε κατακρίνουν συνήθως για τις φωτογραφίες σου με το μαγιό, αλλά να σε κατακρίνουν για την μίνι φούστα! Αλλά και να μη θέλεις να σε δει κάποιος με τα εσώρουχα ενώ με μαγιό ανάμεσα σε αγνώστους (και γνωστους) στην παραλία δεν έχεις πρόβλημα! Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλα είναι εγκεφαλικά και ο καθένας έχει διαμορφώσει από πολύ νωρίς συγκεκριμένα πρότυπα τα οποία ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Μπορείς να είσαι όμορφη και ελκυστική και ερωτική αλλά ταυτόχρονα να είσαι και σεμνη και να γοητεύεις. Έτσι, «έλκεις» και τον σεβασμό των άλλων και αυτό σε κάνει κυρία. «Κυρία» είναι κάθε γυναίκα από τη γέννηση της και φυσικά «πρέπει» να σέβεται τον εαυτό της και να εμπνέει τον σεβασμό... αλλά και να εκπέμπει την αξιοπρέπεια που την διακατέχει. Ίσως αυτό θέλουν να πουν όσοι έχουν κάνει αυτά τα τραγικά σχόλια, σε βάρος των άλλων κοριτσιών και απλά δεν έχουν την παιδεία και τον σωστό τρόπο έκφρασης, για να πουν όλα αυτά που σας γράφω μέσα από αυτές τις γραμμές. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση, στον τραμπουκισμό αντρών, κατα το πλείστον και μάλιστα αντρών άνω των 30 ετών, που επιτίθονται στα κορίτσια της νεολαίας μας. Κανένα πλάσμα του Θεού, δεν γεννήθηκε φονιάς και βιαστής και αντίστοιχα κανένα κορίτσι από την γέννηση του, δεν διάλεξε να πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης. Η «Εγκληματικότητα» και το «θύμα» ΔΕΝ είναι μέσα μας, ΔΕΝ είναι στο DNA μας. 9/12/2018 |